6 à 12 maanden out, mogelijk krachtsverlies en snel weer oefenen: een achillespeesscheur zoals bij Kim Clijsters ontleed

In dit artikel:

Kim Clijsters (42) raakte gisteren tijdens een demonstratiewedstrijd in Luxemburg zwaar geblesseerd: ze scheurde haar achillespees. Sport- en revalidatiearts Koen Peers (UZ Leuven) bekeek beelden van het ongeval en legt uit hoe dit vaak gebeurt en wat de gevolgen zijn.

De breuk ontstaat wanneer de kuit maximaal uitgerekt is (voet ver achter de romp, enkel sterk dorsaalgebogen) terwijl er tegelijk een maximale spasme van de kuitspieren plaatsvindt. Die combinatie van maximale lengte en kracht veroorzaakt een plotselinge scheur. Peers wijst erop dat dit veelal zonder voorafgaande klachten gebeurt; in ongeveer negen van de tien gevallen zijn er geen waarschuwingssignalen.

Diagnose is meestal eenvoudig, maar de keuze tussen operatieve en niet-operatieve behandeling blijft onderwerp van discussie. Cruciaal is of de twee uiteinden van de pees goed tegen elkaar te brengen zijn; lukt dat, dan kan conservatieve revalidatie zonder operatie volstaan. Nadelen van niet-opereren zijn herinscheuring of blijvende krachts- of sportbeperkingen, maar recente onderzoeken tonen weinig verschil in eindresultaat. Als een operatie nodig is, is dat een redelijke keuze.

Vroege, gecontroleerde oefenbelasting is belangrijk: lichte oefeningen na ongeveer 3–4 weken geven betere resultaten dan langdurige immobilisatie. Revalidatie duurt doorgaans 6–12 maanden, soms langer; bij profsporters blijft er 1–2 jaar later nog vaak een krachtverlies van circa 20% in het aangedane been. Behandelingen zoals bloedplaatjesinjecties hebben vooralsnog geen wetenschappelijk voordeel aangetoond. Een gebalanceerde, progressieve opbouw van pees- én spiertraining is doorslaggevend voor herstel. Iedereen kan zo’n scheur oplopen, ongeacht sport of niveau.