7 sportieve conclusies na een turbulente Vuelta: rood zonder glans, 2-1 na een nieuwe owngoal en de keerzijde van brons
In dit artikel:
De Ronde van Spanje 2025 is afgerond, maar leverde geen historische editie op: sportief verlopen de drie weken teleurstellend door afwezige kopstukken, politieke onrust en een anticlimactische slotfase in Madrid. Jonas Vingegaard kroonde zich uiteindelijk tot eindwinnaar en schreef zijn derde grote ronde op zijn palmares, maar de zege kwam met nuancerende noten. Zonder Tadej Pogacar, Remco Evenepoel en Primož Roglič had de Deen weliswaar de beste papieren, maar hij verscheen niet in topvorm — zichtbaar uitgeput na de Tour en ziek in het slot — en kreeg weinig gelegenheid voor een uitbundige huldiging door de chaotische einddag.
Visma‑Lease a Bike kan tevreden zijn: de ploeg domineerde mede dankzij eigen klasse en de fouten van rivalen. Tegelijk toont de Vuelta dat zelfs sterke teams moeite hebben met interne prioriteiten: UAE Team Emirates liet kansen liggen door verkokerde inzet en een contractsoap rond Juan Ayuso. João Almeida toonde progressie en pakte ritoverwinningen, maar vertrekt met een “wat‑als”-gevoel; de ploeg was te weinig eendrachtig in functie van één leider.
Op individueel vlak waren er opvallende prestaties en bevestigingen. Tom Pidcock boekte een doorbraak met de derde plaats in het algemeen klassement — een prestatie die zijn status als veelbelovende klassementsrijder een stevige impuls geeft, al blijft de vraag of dit zijn plafond is. Junior Lecerf (22) liet met een elfde plek zien dat hij een talentvolle toekomst heeft na solide overleven en opportunistisch koersen in de slotweek. Voor de sprinters was het een zware Vuelta; Jasper Philipsen toonde karakter en pakte drie ritten ondanks lichamelijke klachten, waarmee hij zijn rijke grote‑rondesaldo verder uitbouwt. Een mogelijke extra zege werd hem ontnomen door demonstranten in Madrid, wat de nasmaak van de editiesfeer donkerder kleurt.
Red Bull‑Bora‑Hansgrohe beleefde wisselende verlangens: Jai Hindley vond nieuw leven in zijn resultaten en Giulio Pellizzari bevestigde zich als waardevol element, maar die interne rijkdom zet de ploegleiding voor keuzes richting 2026 over wie de prioriteit krijgt. Lidl‑Trek gaf de Vuelta eveneens een gezicht: Mads Pedersen moest lang wachten op succes, Giulio Ciccone bleef achter met teleurstelling, en de mogelijke komst van Juan Ayuso kan het teamniveau volgend seizoen verder verhogen. Pedersen en Jonathan Milan voltooiden een opmerkelijke sprinttrilogie in de grote rondes.
Samengevat: sportieve lessen over personeelsspreiding, teamtactiek en herstel na de Tour vielen zwaarder dan spektakel. Vingegaard won terecht, maar de glans ontbrak; teams als UAE betaalden de prijs voor gebrek aan scherpheid en interne verdeeldheid; jonge renners zoals Pidcock en Lecerf demonstreerden opwaartse momentum. De Vuelta 2025 sluit af als een race met duidelijke winnaars op papier, maar met veel vragen en gemiste kansen voor renners en ploegen die volgend jaar willen doorstoten.