De snotneus kreeg onder zijn voeten in Noorwegen en ontbolsterde helemaal: intimi over 7 jaar Remco Evenepoel bij Quick Step
In dit artikel:
Remco Evenepoel (25) sluit na zeven seizoenen zijn periode bij Soudal–Quick Step af: zijn profdebuut begon in januari 2019 in de Ronde van San Juan en zijn laatste optreden voor de Belgische formatie komt in de Ronde van Lombardije. Zijn komst naar de ploeg ging terug op een tip van juniorenbondscoach Carlo Bomans eind 2018; Patrick Lefevere nam al snel contact op met Evenepoels ouders en beloofde zorg voor de jonge renner.
Bij Quick Step bleek Evenepoel meteen uitzonderlijk talent te hebben: in inspanningstests versloeg hij gevestigde namen als Enric Mas en Julian Alaphilippe, en hij won als jonge prof snel meerdere wedstrijden. De overgang van junior naar prof verliep echter niet vlekkeloos. In het begin van zijn eerste seizoen bleef hij in sommige koersen onzeker en achteraan hangen, zoals tijdens de Tour of Norway waar ploegmaats hem aanvankelijk “onder zijn voeten” kregen. Een paar dagen later zat hij in een ontsnapping die het peloton moest jagen, wat volgens ploeggenoten het kantelpunt was naar het ambitieuze, aanvallende koersen dat hem zou kenmerken.
Teamgenoten en staf — onder wie Yves Lampaert en ploegleider Tom Steels — benadrukken hoe hard Evenepoel leerde: over pelotonshouding, groepsdynamiek en veerkracht na tegenslagen. Steels prijst vooral zijn snelle leervermogen en mentale weerbaarheid; wanneer het even minder gaat in een etappe, komt Evenepoel de volgende dag met dezelfde grinta terug. Lampaert illustreert ook hoe de ploeg hem afremde en begeleidde in tactische keuzes, bijvoorbeeld tijdens het WK 2022 in Wollongong waar hij door advies op het juiste moment handelde.
Persoonlijk wordt Evenepoel beschreven als assertief en direct — soms bot in de media, maar binnen de ploeg warm en betrokken. Hij neemt verantwoordelijkheid en zegt openlijk wat hij wil: “Vandaag is het voor mij en win ik,” aldus zijn stijl die vaak resultaat opleverde. De groep bij Quick Step, volgens Lampaert en Steels een volwassen en kritische omgeving, speelde een belangrijke rol in zijn ontwikkeling en voorkwam dat hij omringd raakte door ja-knikkers.
Het vertrek is voor de ploeg dubbel: trots op wat ze samen bereikten, maar ook pijnlijk omdat ze hem hebben grootgebracht. Lampaert verwacht dat financiële motieven een rol speelden in zijn keuze en hoopt sportieve successen voor hem, met name in de Tour de France. Lefevere erkent dat Evenepoel denkt meer te kunnen leren bij een andere omgeving en zegt dat de echte impact van wat Quick Step hem leerde pas later volledig zal blijken. Steels vat samen dat de samenwerking vruchtbaar was: zowel Evenepoel als de ploeg groeiden door elkaar, en men kijkt met genegenheid terug op de gezamenlijke periode.