Eén misstap in 2018 verkwanselde vlekkeloos EK-rapport voor Nederlandse vrouwen: "We wisten helemaal niets"

In dit artikel:

Het Europees kampioenschap bij de vrouwen is de laatste jaren vrijwel synoniem met Oranje: Nederlandse rensters domineren het podium. Alleen in 2018 in Glasgow ging die hegemonie verrassend mis, toen Marta Bastianelli als outsider de titel pakte nadat een sterk Nederlands collectief tactisch faalde.

In 2018 leek alles in kannen en kruiken: een selectief parcours dat paste bij kopstukken als Anna van der Breggen en Marianne Vos, de toenmalige wereldkampioene Chantal van den Broek‑Blaak en de snelle Lorena Wiebes als vangnet. Van der Breggen zette koershard werkend verschillende aanvallen op, trok samen met Elisa Longo Borghini weg en zat met meerdere koplopers in de beslissende groep. Toch reed de rest van het Nederlandse team in het peloton en het drietal op kop kreeg geen continue steun; Van der Breggen stopte met samenwerken en communicatie met ploeggenoten ontbrak doordat er geen oortjes waren. Het peloton kwam terug, Wiebes kon de sprint niet razen en Marianne Vos moest het afleggen tegen Bastianelli. Van der Breggen zei later dat ze vertrouwen had in haar zet, maar dat haar ploeggenoten dat niet wisten omdat er niet gecommuniceerd kon worden. Vos stelde dat Nederland als titelverdediger niet tevreden kan zijn met zilver.

Na die onverwachte nederlaag herpakte Nederland zich volledig: in de zes jaren daarna prijkte telkens een Nederlandse kampioene op de erelijst (onder anderen Amy Pieters, Annemiek van Vleuten, Ellen van Dijk, Lorena Wiebes en Mischa Bredewold), waardoor een imposante reeks ontstond. Of die dominantie wordt voortgezet, valt komende zaterdag op het EK in de Drôme‑Ardèche te beslissen. De Nederlandse selectie bevat opnieuw zwaargewichten zoals Demi Vollering, Anna van der Breggen en Mischa Bredewold.

Tegenstanders om rekening mee te houden zijn onder meer Elisa Longo Borghini (een van de pijnpunten uit 2018), Kasia Niewiadoma, Elise Chabbey en een sterk Frans team. De sleutel blijft ploegtactiek en communicatie: wanneer die kloppen, heeft Nederland zelden concurrentie op het EK — als ze haperen kan het alsnog misgaan.