Julian Alaphilippe herrijst met deugddoende zege in GP de Québec, favorieten bijten hun tanden stuk op aanvallers
In dit artikel:
Julian Alaphilippe heeft in Québec zijn eerste zege van het seizoen geboekt en voor het eerst sinds juli 2024 weer gevierd. In de finale schoof hij mee in een selecte kopgroep en had in de slotkilometer — die gemiddeld zo’n 3% helling kent — de meeste vaart: bij de aanvang van die laatste kilometer schudde hij iedereen van zich af en trok solo door naar de sprintstreep. Pavel Sivakov kwam nog aanzetten, maar was te laat om hem terug te pakken; het peloton had geen tijd meer om te herkansen.
De wedstrijd op het afgesloten circuit van Québec telde 18 ronden van 12 km (totaal 2.610 hoogtemeters) met onder meer de korte maar pittige Côte de la Montagne (600 m aan 8,8%, stroken tot circa 13%). Vroeg in de koers raakte een vluchtgroep weg met Filip Maciejuk, Luca Vergallito en twee Canadese renners (Philippe Jacob en Félix Bouchard), maar het peloton hield het lange tijd onder controle en haalde aanvallen terug. Langs de kant werden ook minder bekende namen in de kijker gezet: Vergallito (via Zwift Academy in het profpeloton gekomen) en de lokale amateurs van Team Canada, die dit soort kansen krijgen om zich te tonen.
Het beslissende deel van de koers werd gekenmerkt door tal van hergroeperingen en continurovernames. UAE Team Emirates was opvallend aanwezig in veel bewegingen en probeerde Tadej Pogacar in positie te brengen; de Sloveen gaf meerdere keren gas en creëerde een jachtgroep waarin onder anderen Brandon McNulty en Biniam Girmay zaten. Pogacar probeerde alles uit de kast, maar moest uiteindelijk terugzakken naar het peloton en slaagde er niet in tijdig bij de koplopers te komen. Ook andere grote namen, zoals Wout van Aert en Arnaud De Lie, speelden een rol in de dynamiek maar bepaalden niet het eindpodium.
De koers kende incidenten en uitvallers: krampen plaagden enkele renners (onder meer Artem Shmidt en Philippe Jacob), Jon Barrenetxea maakte contact met het asfalt maar kon verder, en Luke Lamperti gaf op. Teams als Visma-Lease a Bike en Alpecin-Deceuninck deden veel werk in de achtervolgingen, terwijl Tudor Pro Cycling — Alaphilippe’s ploeg — het in de finale slim uitspeelde.
Buiten de sportieve aspecten was er ook aandacht voor achtergrondverhalen: Michael Matthews’ eerdere medische problemen deze zomer (longembolie) werden opgemerkt en er waren kleine pro-Palestijnse protestacties bij rennershotels, onder waakzaam oog van de politie. Voor Pogacar en anderen fungeerde Québec als voorbereiding richting het WK: het parcours en de wedstrijdhardheid bieden geschikte trainingsprikkels.