LIVE GP de Montréal: UAE bereidt aanval Pogacar voor, Wout van Aert lost
In dit artikel:
Julian Alaphilippe won vrijdag de GP van Québec; vandaag staat de GP van Montréal op het programma, verreden op een parcours dat veel gelijkenissen vertoont met het WK van 2026. De wedstrijd van 212 km draait om de Côte de Camillien‑Houde (2,3 km aan 6,2%), die liefst 17 keer beklommen wordt; de finish volgt na een afdaling, wat kansen biedt voor snelle renners én late aanvallen.
Bij de start stuurden veel ploegen slechts zeven renners naar Canada; de deelnemerslijst leek grotendeels op die van vrijdag (van de 161 renners is 160 identiek), enkel INEOS bracht Óscar Rodríguez in plaats van Axel Laurence. Er was geen opwarmronde achter de auto: meteen vanaf het begin werd er aangevallen en een kopgroep van zeven ontstond: Jorgen Nordhagen (Visma), Pascal Eenkhoorn (Soudal Quick‑Step), Andrew August (INEOS), Artem Shmidt (INEOS), Victor Lafay (Decathlon‑AG2R), Frank van den Broek (Picnic PostNL) en Embret Svestad‑Bardseng (Arkéa).
UAE Team Emirates, met kopman Tadej Pogacar, nam vroeg de regie in het peloton. Pogacar zei vooraf dat 212 km lang zijn en dat het weinig zin heeft om vanaf de eerste kilometer alles open te trekken; zijn ploeg koos daarom voor een gecontroleerd maar hard tempo. Dat tempo slorpte veel renners op: meerdere mannen gaven op, onder wie Biniam Girmay (Intermarché‑Wanty), Anton Palzer (Red Bull‑Bora), Luke Lamperti en Robbe Dhondt. De aanvallers kregen aanvankelijk weinig ruimte; UAE hield de achterstand meestal klein (op momenten teruggebracht tot zo’n 20–30 seconden), al groeide het verschil later weer tot rond anderhalve minuut toen andere ploegen soms tijdelijk aflossing gaven.
Het koersbeeld veranderde continu door versnellingen en tegenaanvallen. Uit de vroege vlucht distilleerden zich later nieuwe koplopers en er waren meerdere pogingen om de oversteek te maken — onder meer Mauro Schmid, Laurence Pithie, Gianni Vermeersch, Lewis Askey en Marius Mayrhofer verschenen in en uit de kopgroep. Nils Politt van UAE trok hard in het peloton, tot hij uitgeput raakte en ploegmaat Tim Wellens het tempo overnam; Wellens forceerde het peloton meerdere malen om de voorsprong van de vluchters te beperken.
Bij de koplopers zitten enkele renners met recente vormuitschieters of interessante achtergronden: Artem Shmidt (INEOS) won dit jaar het Amerikaans kampioenschap tijdrijden en is sterk op golvende en heuvelachtige eendagskoersen; Jorgen Nordhagen (Visma) is een jong klimtalent met een verleden in langlaufen; Victor Lafay (AG2R) is een Franse puncher die eerder al een opvallende uitval in de Tour had. Frank van den Broek en Pascal Eenkhoorn leverden ook agressieve koersen recentelijk en zoeken opnieuw hun kans.
Waarnemingen onderweg: mechanische problemen en valpartijen zorgden voor extra schade — Jonas Abrahamsen moest wisselen van fiets, Pascal Eenkhoorn maakte een schuiver maar kon doorrijden — en bevoorrading gebeurt op dit afgesloten parcours via tentjes langs de kant, vergelijkbaar met mountainbikeraces of de Olympische Spelen.
Wat te verwachten richting finale: UAE en Pogacar willen controle houden maar lijken niet geneigd alles vroeg te beslissen; doordat de finish na een afdaling ligt, blijven zowel aanvallers als snelle aankomstspecialisten kansrijk. Wout van Aert trad niet in de aanval met zijn eigen ploegmaats als kopman, maar liet Jorgen Nordhagen mee in de vlucht — Van Aert lijkt voor de dag te moeten passen en het peloton laten gaan. Of Pogacar later iemand uit het wiel kan lossen of dat een groepje overblijft voor een sprint, moet de afsluitende ronden op de Côte uitmaken.
Kortom: een harde, tactische koers op een selectief parcours dat ideale repetitie vormt voor het WK‑scenario van 2026; de ploegengestuurde controle van UAE, de talrijke aanvallen en de herhaalde klimronden bepalen wie in Montréal straks écht overblijft voor de zege.