LIVE: Na Evenepoel probeert ook Vermeersch aan te vallen, krijgen we een massasprint?

In dit artikel:

De derde etappe van de Tour of Britain, woensdag vanuit Milton Keynes richting Ampthill over slechts 122 km, ontwikkelde zich zoals verwacht: veel pogingen, een kleine vluchtgroep en een peloton dat hard werkte om een massasprint mogelijk te houden. Olav Kooij (Visma‑Lease a Bike) komt aan de start als overduidelijke favoriet na zeges in de eerste twee ritten; de vraag van de dag was of hij voor een derde achtereenvolgende sprintzege kon zorgen of dat iemand anders zijn sprinttrein zou ontregelen.

Vroeg in de koers ontstond een vlucht van vier renners: Casper Pedersen (Soudal Quick‑Step), Robin Froidevaux (Tudor), Mats Wenzel (Equipo Kern Pharma) en Ben Chilton (Team GB). De koplopers pakten mee tussensprintpunten—Mats Wenzel kwam er als sterkste uit en pikte bonificatiesecunden mee—maar kregen nooit veel meer dan een minuut voorsprong omdat Visma het tempo strak hield. Edoardo Affini schoof op kop om het verschil te verkleinen; later nam Decathlon AG2R deels het werk over met de intentie om Tord Gudmestad een goede lead‑out te bezorgen voor Kooij.

De route bevatte twee keer de beklimming van Hillfoot (700 m à 4,3%) en een verraderlijke slotkilometer met een scherpe bocht op 400 m gevolgd door een korte strook omhoog en dan weer dalend naar de streep — geen ideale finale voor een klassieke rechte sprinttrein, waardoor positioning extra belangrijk was. Onderweg waren er meerdere korte aanvallen (onder anderen Florian Vermeersch met Dries De Bondt, en ook Matteo Trentin probeerde het), en Remco Evenepoel bewoog zich actief in het peloton maar koos er niet voor om het hele plaatje op zijn eentje te laten ontploffen.

Casper Pedersen kreeg halverwege last van zijn voorwiel en moest kort hulp van zijn ploegwagen, maar wist later terug aan te sluiten bij de kopgroep. Flanders‑Baloise controleerde in het peloton met het oog op Tom Crabbe, die gisteren als tweede finishte en opnieuw op een goede uitslag mikt.

Door het korte parcours en het hoge tempo werd verwacht dat de etappe in ruim minder dan drie uur afgewerkt zou worden. De koers bleef tot het einde spannend: de ontsnapping hield zich knap staande maar werd stelselmatig teruggebracht, zodat alles op een sprintduel leek uit te draaien. De vraag bleef of het omhoogstuk in de slotkilometer en de bocht het verschil zouden maken en of Kooij zijn dominante reeks kon volhouden.