LIVESTREAM WK vrouwen junioren: Oersterke Ethiopische Kiros charmeert, maar krijgt dan met pech te kampen
In dit artikel:
Het WK voor juniorvrouwen in Kigali (Rwanda) startte om 8.20 uur met drie Belgische deelneemsters: Auke De Buysser, Laura Fivé en Sanne Laurijssen. De wedstrijd telt vijf lokale ronden van ongeveer 15 km (totaal 74 km) met twee hardnekkige klimmetjes per ronde: de Côte de Kigali Golf (0,8 km à 8,1%) en de kasseiklim Côte de Kimihurura (1,3 km à 6,3%), waardoor het parcours ruim boven de 1.000 hoogtemeters uitkomt. De wedstrijd was live te volgen via een livestream en later op VRT1.
Direct vanaf de start was het bedrijvig: een korte neutralisatie werd gevolgd door een gefragmenteerd peloton op de eerste passage van de kasseien. Een valpartij van Giada Silo veroorzaakte vroegtijdige chaos en in de achterhoede viel al snel de eerste selectie; meerdere rensters moesten lossen, waaronder Belgische ploeggenotes die aanvankelijk goed voorin zaten. De organisatie van Canada en Groot-Brittannië viel op: beide landen waren met vijf rensters sterk vertegenwoordigd en namen het voortouw in fases van de wedstrijd.
Opvallende aanvalspogingen kwamen van verschillende hoeken. De Tsjechische Antonie Cermanova plaatste de eerste serieuze ontsnapping en pakte enige voorsprong (circa 20–40 seconden). De Zwitserse Anja Grossmann en de Ethiopische Kahsay Tsige Kiros stichtten veel onrust met herhaalde prikken op de klimmetjes; Kiros toonde bijzonder sterke benen en behoort daarmee tot de kanshebbers op het podium. Haar aanvallen maakten het tempo fel en deden meerdere favorieten en landgenoten veel krachten kosten. Paula Ostiz (Spanje) geldt als topkandidaat en wordt ondersteund door een afgebakende Spaanse armada; zij stapelt al resultaten en wordt volgend seizoen pro bij Movistar, wat extra belangstelling voor haar oplevert.
De Belgen beleefden een wisselende wedstrijd: Fivé hield zich lange tijd knap staande en dook zelfs in de top-10, terwijl De Buysser en Laurijssen meerdere malen moesten lossen maar soms weer de aansluiting vonden. Op een gegeven moment was er even een kopgroep van zo’n 37 rensters, later stroomde het weer samen tot een grote groep van circa 40 met nog twee ronden te rijden. Ook individuele rijdsters zonder teamsteun, zoals de Poolse Maria Okrucinska en de Griekse Eirini Papadimitrou Stampori, komen in beeld als outsiders die volledig op eigen kracht moeten koersen.
Nederlandse ambities liggen mede bij tijdritkampioene Megan Arens; zij is een medaillekandidaat en kan haar land mogelijk de eerste juniorentitel bij de vrouwen sinds Marianne Vos (2004) bezorgen. Canada en Groot-Brittannië blijven sleutelspelers dankzij hun numerieke overmacht; rijdsters als Sidney Swieringa (Canada) en de Britse brigade (waaronder Erin Boothman) werden genoemd als initiatiefnemers op kop.
Terugkerende elementen in de wedstrijd: herhaalde aanvallen op de kasseien, verschuivingen in de groepen door stevig klimwerk, en afvallers door combinatie van hoog tempo en selectieve aansprekingen. Door het live-karakter van de update was er geen eenduidig slotverslag van de einduitslag in de tekst; de verslagen belichtten vooral wie het initiatief nam, wie kwetsbaar raakte en welke rensters zich als echt opkomend talent profileren op dit uitdagende parcours.