"Misschien zijn we een beetje blijven stilstaan": hoe zwaar weegt de erfenis van Dario Gjergja op het Belgische basketbal?
In dit artikel:
Dario Gjergja neemt na 14 jaar bij Filou Oostende en zeven jaar als bondscoach van de Belgian Lions afscheid van het Belgische basketbal. Zijn vertrek kwam niet uit het niets: zijn contract liep tot het recent afgesloten EK en betrokkenen zagen de afloop al aankomen. Gjergja liet een onmiskenbaar spoor na, zowel in sportief succes als in manier van werken.
Sportief oogstte hij een fenomenale staat van dienst bij Oostende: veertien kampioenschappen in veertien seizoenen en het herstel van een dominante positie aan de kust. Ook bij de nationale ploeg leverde hij twee EK-kwalificaties af, maar daar rijzen tegelijkertijd vragen over zijn nalatenschap buiten de resultaten. Collega’s en spelers schetsen een coach met twee gezichten: buiten het stadion charmant, op het veld gedreven en soms explosief — een stijl die spelers kon opdrijven tot betere prestaties, maar ook tot wrijving en grensoverschrijdend gedrag.
Sam Van Rossom bevestigt dat Gjergja uiterst gedetailleerd en veeleisend was; die aanpak hielp, maar werkte niet altijd even goed bij jongere internationals. Critici wijzen verder op een gemis aan consistente, doorgetrokken visie binnen de nationale structuur: waar Oostende een eigen systeem kon uittekenen, bleek bij de Lions minder duidelijkheid over een lange-termijnidentiteit en doorstroming vanuit jeugdploegen. Signalen zoals frequente afzeggingen bij U20 en seniors en andere niet-sportieve factoren voedden het idee dat de nationale werking niet volledig op hetzelfde niveau evolueerde als de clubprestaties.
Basketball Belgium is nu op zoek naar een opvolger, een cruciale keuze volgens betrokkenen. De nieuwe coach moet niet alleen sportieve continuïteit brengen, maar ook gezag hebben richting spelers in de NBA en het Amerikaanse collegebasketbal — contacten en investeringen in die relaties worden als essentieel gezien. Er is sprake van een breukpunt: een kans om beleid, cultuur en talentontwikkeling te vernieuwen zodat de Lions het potentieel, dat volgens kenners aanwezig is, beter kunnen verzilveren. Gjergja’s erfenis is dus dubbel: indrukwekkende titels en structuur bij Oostende, maar ook vragen over stijl, doorwerking naar jeugd en nationale identiteit.