Mooie geste van Tadej Pogacar: wereldkampioen geeft ploegmaat Brandon McNulty de zege in Canada
In dit artikel:
Tadej Pogacar hoefde in de Grote Prijs van Montréal niet zelf alles te winnen: zijn ploegmaat Brandon McNulty kwam er uiteindelijk met de zege vandoor, terwijl wereldkampioen Pogacar zichtbaar het werk voor hem deed. De UAE Team Emirates domineerde de 212 km lange wedstrijd van begin tot eind en zette de koers met een strak tempo in stukken, waardoor het peloton flink uitdunde.
Het beslissende moment ontstond in de finale, toen een kleine kopgroep met Pogacar, McNulty, Quinn Simmons (Lidl-Trek) en Louis Barré het verschil maakte. McNulty hoefde nauwelijks te draaien; Pogacar nam veel van het leiderswerk op zich en bracht zijn landgenoot naar de streep. Simmons werd derde, ruim meer dan een minuut achter het UAE-duo. Daarmee tekende zich een duidelijk UAE-overwicht af: ploeggenoten zoals Pavel Sivakov en anderen werkten gedisciplineerd voor de kopman en lieten weinig aan het toeval over.
De koers kenmerkte zich door een hard selecterende rit over het circuit rond Montréal, met de Côte de Camilien-Houde (2,3 km; gemiddeld 6,2%) die maar liefst 17 keer moest worden beklommen. Dat maakte de race explosief en geschikt voor punchers en klimklassiekerspecialisten; veel renners moesten opgeven of werden gesplitst. Namen als Julian Alaphilippe, Biniam Girmay en Anton Palzer bleken uiteindelijk niet bestand tegen het tempo of mechanische tegenslag en stopten voortijdig. Ook topfavorieten uit het peloton, onder wie Wout van Aert, raakten in het gedrang door de hoge intensiteit.
Vroege aanvallen leverden een ontsnapping van zeven renners op — onder wie Jorgen Nordhagen, Pascal Eenkhoorn en Andrew August — maar die groep kreeg nooit veel marge doordat UAE de jacht organiseerde. Tim Wellens leverde op een moment nog een pittige krachtinspanning vooraan, maar het was vooral de Emiratenploeg die de koersbepalende snelheid aanscherpte en de selectie afdwong; op een gegeven ogenblik waren nog maar een dertigtal renners over.
Tactisch viel op dat McNulty als Amerikaan en nationaal kampioen profiteerde van de teamautoriteit van Pogacar: McNulty werd beschermd en hoefde weinig bij te dragen aan de samenwerking in de slotfase. Pogacar stelde daarmee zijn ploegmaat in staat te winnen, terwijl hij het uitzicht behield op een solo- of groepsaanval die hij eenvoudig had kunnen forceren.
De GP van Montréal blijft daarmee een etalage van UAE Team Emirates’ diepte en controle, en vormt tegelijk een laatste test op een parcours dat vergelijkbaar is met dat van het WK over twee weken. Voor McNulty leverde die teamtactiek een fraaie zege op; voor Pogacar en UAE was het een demonstratie van macht en organisatievermogen.