NHL 32-in-32 | Anaheim Ducks: Under the radar spreiden de Ducks de vleugels
In dit artikel:
Anaheim Ducks concurreren in 2025–2026 voor hun eerste play-offticket sinds 2017–18, na jaren van rebuilden en hoog draften. In SportAmerika’s 32-in-32 voorbeschouwing staat Anaheim vandaag centraal: de franchise liet afgelopen seizoen al een duidelijke groei zien (+21 punten, 80 punten totaal) en bouwt voort op een jonge kern die nu rijper oogt.
Belangrijkste personele wijziging is de aanstelling van Joel Quenneville als head coach. Quenneville keert na zijn schorsing terug in de NHL; de club zegt de kwestie rond de Kyle Beach-affaire grondig te hebben onderzocht en Quenneville heeft tijdens zijn schorsing cursussen gevolgd en verantwoordelijkheid getoond. Hij krijgt sterke assistentie van Jay Woodcroft (ervaren powerplay-coach) en Ryan McGill (specialist penalty-kill). Dit trio wordt in het artikel als het beste coachstrio van de League omschreven en moet vooral defensieve en special teams-wonden helen.
Sportief is er veel hoop dankzij doorgebroken talenten en gerichte aankopen. De defensieve motor Jackson LaCombe ontwikkelde zich tot ster: 43 punten in 75 wedstrijden en een centrale rol op de blue line. Daarnaast waren Leo Carlsson, Mason McTavish en Cutter Gauthier vorig seizoen belangrijke scorende talenten, vooral in de tweede seizoenshelft. Pavel Mintyukov en Olen Zellweger zijn ook onderdeel van die jonge defensieve lichting, samen met nieuwbakken aanwinst Jacob Trouba die in Anaheim zijn eerste volledige seizoen tegemoet gaat.
Tegelijkertijd heeft GM Pat Verbeek de diepte vergroot met ervaren aanvallers: Mikael Granlund (driejarig contract), Chris Kreider (via trade) en Ryan Poehling werden gehaald om de tweede/derde lijn en powerplay meer kwaliteit en doelgevaar te geven. Granlund leverde in 2024–25 sterke prestaties en is inzetbaar in verschillende situaties; Kreider blijft een bewezen doelpuntenmaker. Met mogelijke combinaties als Vatrano–Granlund–Strome krijgt Anaheim meer stevigheid en scoringsdreiging achter de jonge toppers.
Problemen blijven echter zichtbaar. Special teams waren vorig seizoen buitengewoon zwak: de powerplay schoot op een dieptepunt (11,8% succes) en de penalty-kill eindigde ook laag (74,2%). Die zwakte is deels waarom playoffs eerder mislukten. Quenneville, Woodcroft en McGill moeten daar in korte tijd verbetering in brengen. Defensief was Anaheim zelfs op vrijwel elk vlak ondermaats; de hoop is dat de extra speelminuten voor jongere verdedigers en de nieuwe coachingstaf de defensie versterken.
In het doel staat een transitie: John Gibson vertrok naar Detroit. Lukas Dostal nam vorig seizoen al stappen en moet dit jaar als nummer één presteren. Petr Mrazek is aangetrokken om de tandem compleet te maken. Gibson liet vorig seizoen met zijn cijfers zien hoe waardevol een sterke goalie kan zijn ondanks zwakke verdediging; Dostal en Mrazek krijgen nu de taak dat gat te verkleinen.
Historisch en cultureel kader: Anaheim lijkt lange tijd op franchises als Buffalo, die jaren lang jonge kern opbouwden zonder break-through. Nu komt die jeugd voorbij het pure prospectstadium: meerdere spelers onder 25 vormden vorig seizoen de meerderheid van de scorende kracht en mogen nu meer draagvlak en begeleiding verwachten. De combinatie van jeugdig offensief talent, ervaren aanvallers en een ervaren coachingstaff schept realistische verwachtingen.
De conclusie van de SportAmerika-redactie: hoewel Anaheim geen favoriet is voor de Stanley Cup, is het team een serieuze dark horse voor een play-offplaats. Op papier is er een duidelijke opwaartse lijn in rosteropbouw en visie; met verbeterde special teams en stabiliteit in het doel durft de redactie de Ducks in de top vier van de Pacific te voorspellen, wat een wildcardticket zou opleveren. Kritische punten die dit moeten ondersteunen zijn een defensieve ommekeer, effectievere special teams en consistente prestaties van Dostal/Mrazek in doel.