NHL 32-in-32 | Nashville Predators: Het roofdier likt haar wonden
In dit artikel:
Op papier begon 2024–2025 voor de Nashville Predators als een jaar van grote ambities: in de off-season werden namen als Steven Stamkos, Jonathan Marchessault en Brady Skjei aangetrokken en goalie Juuse Saros kreeg een langdurige contractverlenging. De voorafgaande eindsprint en verwachtingen uit Free Agency maakten Nashville tot een potentiële titelkandidaat. In de realiteit kantelde het verhaal vroeg: een dramatische start (onder meer 7–16–6 begin december) leidde tot een zeldzaam teleurstellende competitieplek — de Predators eindigden als dertigste in de NHL, enkel boven San Jose en Chicago.
Door die mislukking nam GM Barry Trotz halverwege het seizoen maatregelen: onder meer de ruilen met Scott Wedgewood en Alexandre Carrier moesten het roster herstructureren, maar coach Andrew Brunette behield zijn positie. Grote zorgen kwamen vooral van de aanvallende aanwinsten die niet geleverd hadden wat verwacht werd; Filip Forsberg was zowat de enige vaste factor met 76 punten. Ook Saros presteerde ondermaats (.896 sv% en 2.97 GAA in 58 wedstrijden), al werd zijn falen mede toegeschreven aan zwakke steun vanuit de verdediging. Back-up Justus Annunen keerde via een trade terug, maar de vraagtekens rond de keeperspositie bleven.
Deze zomer bleef de kern voor het grootste deel intact. Voorafgaand aan Free Agency werd Erik Haula toegevoegd en verdubbelde Nashville de achterhoede met Nicolas Hague en Nick Perbix, wat de defensieve diepgang — naast Roman Josi en Brady Skjei — moet versterken. Aanvallend blijft de top-six echter een twijfelgeval: Stamkos en Marchessault zullen hun oude vorm moeten hervinden, en jonge spelers als Fedor Svechkov (mogelijk 2C) en rookie Brady Martin (tekende zijn entry-level contract) krijgen kansen om door te breken. Prospects als Tanner Molendyk tonen veelbelovende ontwikkelingen en komen dit seizoen waarschijnlijk via de AHL in aanmerking voor hogere taken.
De uitdaging voor Nashville is helder: simpelweg terugkeren naar respectabel niveau, en liefst snel. De Central Division kent weinig makkelijke tegenstanders en de openingsperiode is allesbehalve mild — na twee thuisduels wacht een vijfwedstrijden road trip door Canada tegen teams die recent play-offs speelden. Als de Predators geen vliegende start maken, kan de druk op management en staf flink toenemen. Kortom: het roster biedt hernieuwde stabiliteit op enkele plekken, maar of dat genoeg is om de ambities waar te maken blijft de grote vraag voor 2025–2026.