NHL 32-in-32 | Vancouver Canucks: Waarheen leidt de weg?
In dit artikel:
Op 7 oktober 2025 trappen de NHL-teams het nieuwe seizoen af; SportAmerika blikt in de aanloop hiernaartoe elke dag een ploeg door in de 32-in-32-reeks. Vandaag staat de Vancouver Canucks centraal, een club die na het uitmuntende 2023–24-seizoen vorig jaar juist een stap terug moest zetten en intern flink wat hoofdbrekens kreeg.
Wie en wat: de Canucks waren in 2023–24 divisiekampioen in de Pacific en zagen coach Rick Tocchet beloond met de Jack Adams Award, terwijl Quinn Hughes de Norris won en Thatcher Demko Vezina-finalist was. In 2024–25 leverde een combinatie van blessures, onrust en vormverlies die successen niet op; de ploeg miste de playoffs met zes punten verschil. Hoog opgelopen wrijving tussen J.T. Miller en Elias Pettersson eindigde in de trade van Miller naar de New York Rangers — een zet die het vertrouwen in Pettersson leek te bevestigen — en leidde tot verdere ruilen waaronder de komst van verdediger Marcus Pettersson via een eerdere switch van draftassets.
Coachwissel en interne politiek: Tocchet besloot niet terug te keren en vertrok naar de Philadelphia Flyers, waarna de Canucks intern kozen voor continuïteit en assistent Adam Foote promoveerden tot hoofdcoach. Die beslissing betekende teleurstelling voor velen die Manny Malhotra, die in de AHL de Calder Cup met Abbotsford won, als kandidaat zagen. Foote wordt echter gezien als stabiliserend: hij kent de defensieve koers van de club, heeft band met de spelers en vooral een goede relatie met Quinn Hughes — iets dat van belang is nu er onrust over Hughes’ contract en toekomst blijft hangen. Hughes heeft publiekelijk laten blijken ooit met zijn broers te willen samen spelen, wat speculatie over een mogelijk vertrek (bijvoorbeeld naar New Jersey) voedt, terwijl de GM Hughes als fundament van de franchise bestempelt.
Transfers en contracten: de winterperiode bracht relatieve rust op de transfermarkt. Opvallend is de komst van Evander Kane, ooit fan van de club, die na fysieke problemen en operaties bij Edmonton nu een nieuwe kans krijgt in Vancouver — mits fit en mentaal in orde. Binnenboord werden Aatu Raty, Conor Garland (zes jaar, zo’n $6M AAV) en Brock Boeser (zeven jaar, $7,25M AAV) vastgelegd; dat biedt aanvallende continuïteit ondanks het vertrek van Pius Suter en Dakota Joshua. Op de blue-line tekende Derek Forbort bij voor een jaar; samen met Marcus Pettersson, Quinn Hughes, Filip Hronek en Tyler Myers vormt dat de verwachte topvier. De rechterzijde van de verdediging blijft dun, waardoor jonge spelers als Tom Willander, Victor Mancini en Jett Woo grotendeels moeten doorbreken.
Keeperkwestie: Demko kreeg ondanks zijn rug- en andere blessures vertrouwen met een driejarig ‘bridge’-contract (gemiddeld $8,5M per jaar). Arturs Silovs vertrok naar Pittsburgh; Kevin Lankinen blijft als betrouwbare back-up en samen kunnen Demko en Lankinen een van de sterkere duo’s in de NHL vormen, mits Demko weer volledig hersteld is.
Waarom dit belangrijk is: Vancouver zit in een overgangsjaar. Sportief is de ploeg niet meer de favoriet om opnieuw de Pacific te winnen — dat zijn naar verwachting clubs als Vegas en Edmonton — maar met een fitte Demko, verbeterde defensieve focus onder Foote en offensieve contractzekerheid rond Pettersson, Boeser en Garland is een wildcardplaats plausibel. De cruciale factoren worden het herstel van sleutelspelers, de manier waarop Adam Foote zijn systeem doorvoert en vooral de langetermijnbeslissing rond Quinn Hughes’ contract. Als die elementen positief uitpakken, behoort Vancouver tot de outsiders in de Western Conference; zoniet, dan blijft het een team met potentie maar met nog teveel vraagtekens.