"Plots was hij een bodybuilder": hoe trainerswissel Paul Magnier aan de lopende band doet winnen
In dit artikel:
Paul Magnier (21, Soudal‑QuickStep) beleeft een uitzonderlijke herfst: hij won 12 van zijn laatste 15 koersen en stapelde deze week in de Tour of Guangxi opnieuw ritoverwinningen aan elkaar (al drie). Eerder dit najaar pakte hij onder meer de GP de Fourmies en meerdere ritzeges in de Ronde van Slovakije en de Ronde van Kroatië.
De plotse doorbraak volgt op een moeizaam voorjaar. Magnier had aanvankelijk geprobeerd mee te doen in de Vlaamse klassiekers, maar viel tegen doordat zijn voorbereiding te veel op intensiteit én te weinig op uithouding was gericht. Daardoor raakte hij uitgeput tijdens langere inspanningen en veranderde zijn fysiek — volgens ontdekker en talentscout Johan Molly leek hij toen “op een bodybuilder”. Na de klassiekers greep Soudal‑QuickStep in: Magnier stapte over naar trainer Frederik Broché, die zijn programma bijstuurde. In de Heistse Pijl kwam het oude, scherpere profiel terug en in juni pakte hij opnieuw overwinningen; sindsdien is hij vrijwel onverslaanbaar in massaspurts, mede dankzij een sterke lead‑out van Dries Van Gestel.
Molly relativeert het niveau van sommige concurrenten in Slovakije, Kroatië en Guangxi, maar wijst ook op prestaties tegen sterkte tegenstand: Magnier versloeg onder meer Tim Philipsen in een man‑tegen‑man sprint in de Elfstedenronde. Zijn totaal aantal zeges staat nu op 17, drie minder dan seizoensleider Tadej Pogacar. Molly benadrukt dat Magnier meer is dan een pure sprinter — als junior werd hij al derde in een zware Alpenklassieker — maar erkent ook realisme: Pogacar evenaren is onwaarschijnlijk.
Binnen Soudal‑QuickStep ontstaan voorlopig geen spanningen met ploeggenoot Tim Merlier (16 zeges dit jaar); volgens Molly begrijpen beide renners elkaar goed en blijft Merlier de gegarandeerde kopman in de topkalender. De ploeg werkt wel aan een sprinttrein rond Magnier; Edward Planckaert stond op het verlanglijstje, maar er komt een volwaardig alternatief.